داستانی زیبا از محبت صحابه در قلب یارانش

عبدالله بن عبدالله بن ابی بن سلول از یاران رسول خدا صلی الله علیه و سلم است که پدرش از منافقان بود 

 آنچه را در قرآن کریم در بارة پدر منافقش نازل شد، را می‌شنود، آنجا که خداوند از قول ابن سلول می‌فرماید:

 ﴿یَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلّ) سورة منافقون، آیة 8 

 «اگر به مدینه برگردیم، قطعاً آن که عزتمندتر است، آن که زبون‌تر را از آنجا بیرون خواهد کرد»  

همچنان که خداوند تعالی از او خبر داد، عبدالله نزد پدرش می‌آید، در حالی که شمشیرش را از نیام برکشیده و آن را بر سر پدرش می‌گذارد و به او می‌گوید: 

سوگند به خدا آن را در نیام نمی‌گذارم، مگر این که بگویی محمد عزتمندتر و گرامی‌تر است و من زبون‌تر و پست‌تر می‌باشم،

 پدرش گفت: وای بر تو! محمد عزتمندتر است و من زبون‌تر.  

الله اکبر این است عزت الله و عزت رسولش و ومومنان

 (وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَعْلَمُونَ)سورة منافقون،آیة 8  

عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولى منافقان نمى‏دانند!  

الله متعال این عزت را دوباره به مومنین برگداند. 

 آمین